Það er ennþá maí.

Enn verð ég að halda áfram

með ókunnum krafti

sem sýnir á sér sínar

 bestu hliðar

á stundum

og ég reisti upp líkamann

lífvana

og fór með snögga bæn

til að blása í mig lífi

og þar sem ég kraup við rúmið

með tunglskinið í augum

var ég spurður hvar ég hefði verið

og ég sagði bara einhversstaðar

þar sem þú ert til

og ég brosti framan í mánann

og kallaði á hann með nafni

þú ert minn

og það er ennþá maí

og það verður alltaf maí því þá er fæðingin

og ég held áfram

innblásinn af krafti sem ég er að verða

ástfanginn af

aðeins ég og þú og fæðingin

þar sem eru afburðafallegar konur

sem heilsa öðruhvoru

í hríðunum

og ég rétti út höndina og

þú býður mér til sólarlandsins

þar sem fallega fólkið er í friði

og spekt

allsgáð sólin nýtur þinnar verndar

þar til allt verður nýtt

og ekkert er lengur

aumur hégómi.

Til Gulla litla

Ég sendi honum Gulla litla kvæðisbút. Þarsem ég kann svo lítið á tölvur þá prentaðist hann kolvitlaust. Þessvegna birti ég hann á minni síðu svo að Gulli og aðrir viti hvernig vísan á að líta út!!!

Aldrei var nokkurt Norðurland

né nokkuð sem heitir Fjóni

og aldrei yfir eyðisand

einn um nótt með Jóni

dróst sá mikli dóni

dinglandi læraprjóni

á bíla.

 

Hann Litli yfirgaf láglaunaland 

til lands með léttöl úr krana

eins og Móse inn í miðausturland

undir miskunn nokkura Dana

sem helst minna á hana

sem bíða sinn bana

hrópandi havana

gíla.

 

Guð minn

Af því að hann Maggi vinur minn kvartaði undan ljóðleysi þá kemur hér eitt einfalt trúarljóð sem ég vona að fólki líki við.

 

GUÐ MINN.

GUÐ MINN.

Þú sást mig er ég gekk um götur

og gæfan virtist aum

þú grést yfir mér, ó Guð

en ég gaf þér ekki gaum

  

Ég heyrði ekki frá himnum

því hér var líf í þögn

ég var sá sem gat allt

samt ekki agnarögn

 

Guð minn, Guð minn, Guð minn

þú varst þar

Guð minn, Guð minn, Guð minn

þú ert allsstaðar

 

þú kallaðir á kaldri nóttu

-komdu vinur minn

ég er Guð þinn eilífur

ég er friðurinn.

 

Og nú geng ég þær götur

sem gengur þú með mér

og þú gafst mér ástina

sem eilíf er hjá þér

 

Guð minn, Guð minn, Guð minn

þú ert allt

Guð minn, Guð minn, Guð minn

ég þakka þúsundfalt

Í mánaskini

Með nóttina í hárinu þínu

og myrkrið á tungunni þinni

svæfir þú sálirnar

svæfir þú nývaknaða þrána

 

með hrímskurn á auganu þínu

frystir þú þögnina

og allar setningar

sem áttu að brjóta sér leið

gegnum skuggann

sem lá við hlið okkar

og þú grefur gærdagana

í rykinu

sem mánaskinið leikur við

 

morgundagurinn spólar

upp hæðina

það verður ekki mokað í náinni framtíð.

Presturinn

 

Undarlegar eru gárurnar

í auganu þínu

sagði presturinn með fallega brosið

undarlegar eru bylgjurnar

í eyrum þínum

sagði presturinn með fallega brosið

undarlegur straumur

í hjartanu þínu

sagði presturinn með fallega brosið

undarlegar eru bárurnar

í sálinni þinni

sagði presturinn með fallega brosið

 

undarlegt hugsaði ég

hann er mállaus presturinn.

Gærdagur

 

Undarlegt með alla gærdagana

þeir komu og fóru

og ringulreiðin sem ég hélt

í bígerð lét ekki sjá sig

allavega tók þursinn ekki eftir neinu

og enn eru gærdagar að fæðast

á morgun verður dagurinn í dag gamall

ekki skal ég gráta hann

ekki skal ég syrgja hann

ekki skal ég sakna hans

Jesús snæddi með tollheimtumönnum

Jesús reddaði mellu frá aftöku

Jesús sagði dæmið ekki svo þér verðið ekki dæmdir

því hlýt ég að geta fyrirgefið

öllum mínum gengnu gærdögum.

 

Gunnu leið.

Þetta er fyrir allar kúgaðar konur landsins......

Þú sem átt frelsið allsstaðar falið
og flísar líklega úr heilögum runna
þú sem átt góðvild og gæsku í trogum
og gráðuga unga með síopna munna
stattu nú sterk
með stöðugan verk
og hlýddu nú þeim sem alls ekkert kunna.

Þú sem átt ekkert nema allt gott skilið
ert eilíf og sterk einsog stálsleginn tunna
þú sem ert hátt yfir raunirnar hafin
hættu að lifa einsog beinaber nunna
stattu svo sterk
með stöðugan verk
og hlýddu á þá sem alls ekkert kunna.

Nú skaltu hugsa því kallið hér kemur
kallinn hann þambar upp þína brunna
reistu þig við og reimaðu skóna
þú Ragnheiður Ingibjörg Valgerður Gunna
stattu nú sterk
með stöðugan verk
og hlýddu ekki á þá sem alls ekkert kunna.

Rífðu þig upp og rústberðu líkið
og reyndu að losna við þennan klunna
hentonum út helst í Mið Atlantshafið
og hérmeð þú ljómar einsog máni og sunna.
stattu svo sterk
stöðug og merk
og hlýdd´ ekki þeim sem alls ekkert kunna.

Vera ber.

 

Ef þú bankar með bambus á mínar dyr

og biður um Auðnu þér til handa

þá er eins víst að vísdómur sofni

vært út við sæbarða kolsvarta sanda.

En þú ert ekki til og þú ert ekki hér

en þó ertu einsog hún Vera ber.

 

Nú kurr er í Sveini og korgur í bollum

og Karl rífur hár sitt oft á dag

nú hárið er í sátu sem safnað var saman

og send til að fóðra eitt moldarflag.

En hún er ekki til og hún er ekki hér

en þó er hún einsog hún Vera ber.

 

Að lokum fer ljósið í flæmingi undan myrkri

og lokað verður fyrir fullt og fast.

Hún Vera var vera sem búin er að vera

eftir veglegt kraftmikið brjálæðiskast.

En hún var ekki til og hún var ekki hér

en þó var hún  einsog hún Vera ber.

 

Vorvísa

 

Ef þú átt eitt vor til að gefa mér

og urmul af leyndum þráðum

þá gætum við sæst við framtíð og for

og fundið það sem við dáðum.



Og ef að mín lukka mig léki við

og lánaði mér nokkra daga

þá yrði ég aftur fleygur og frjáls

en fráleitt einhver framhaldssaga.



Sól og stjörnur, tungl og tími

haf og hauður, tímanna tákn

elli og æska, karl og kona

minning og mæða, brunninn bákn.



Hví skildi´ ég ekki skála fyrir því

sem skilur milli lífs og dauða

og horfa á Guðs sjóndeildarhring

og til himinsins fagurrauða.



Og eitt er víst og annað á reiki

og ekkert til að státa sig af

en þú hafðir eitt sinn á þínu valdi

þrána sem Guð mér einum gaf.



Sól og stjörnur, tungl og tími

haf og hauður, tímanna tákn

elli og æska, karl og kona

minning og mæða, brunninn bákn.



En vikur og ár eru válynd nú

og varla nokkuð sem þú getur gert

og biðja þig um tíma með tárum

tel ég ekki ómaksins vert.

Fegurð

 

 

Allt er fullt af fegurð
en feigðarangan í vori
ég teiga tæran himinn
en tapa þínu spori

þú dansar við dökka nótt
og duflar við kvöldsins eld
 jöklar og jötnar hníga
og játast þér öll kveld.