Vegurinn.

 

Hann liggur

framhjá jöklunum,fjöllunum, hverunum

framhjá fossum

hraungrýtinu og eyðisöndunum

 

framhjá regninu og sólstöfunum

framhjá fljótandi eyjum

í sjávarháska

 

framhjá vegvilltum þjóðverjum

sem ákveðnir stara

í vitlausa átt

 

framhjá fiðruðum söngvurum

með sól í goggi

og regn í stéli

 

framhjá niðurgreiddum rollum

í tonnatali

framhjá ráðvilltum hrossum

sem vita ekki lengur neitt í sinn haus

um tilgang þarfasta þjónsins

 

framhjá þorpum

sem ýmist kúra aða sprikla

framhjá frystihúsum og videoleigum

framhjá kirkjum og

kirkjugörðum

 

framhjá tröllauknu hóffari

með basalt í augum

 

framhjá höfnum

sem skarta togurum

af öllum stærðum

litlum bátum og trillum

sem vart þekkja sinn sjó

 

framhjá hafnarvoginni

með útitekinn pípureykingamann

sem æðstaprest

 

framhjá loðnudrífu

sem markar veginn

líktog steinarnir hvítu

hjá hans og gretu

 

framhjá mismunandi

úrsérvöxnum kjarriklæddum útihátíðum

með ótölulegan fjölda

rennblautra íslenskra fána

og dapurlegann sæluvikusöng

sem meiðir hlustir

 

framhjá ættarmótum með gula bláa rauða græna eða hvíta miða í treyjunni sinni

þarsem menn um stundarsakir eru ættræknir mjög

svo jafnvel jónstóri kallar fiskigunnu frænku

 

framhjá fjöllum svo ægilegum, skriðum svo bröttum

að jafnvel sólinni

verður um og ó

 

framhjá geltandi bíltíkum

og gjammandi hundspottum

með rófuna ýmist

í austur eða vestur

 

framhjá gulum einmana tjöldum

sem flagga handklæðum

og nærbuxum

í hálft stag

með hælana

þarsem tær mínar

aldrei munu

safna sandi sín á milli

 

framhjá stöðnuðum rútum

og yfirgefnum skódum

með rassinn í næsta landrover

 

framhjá víghreiðrum

innlendum og erlendum

 

framhjá brenndum bergþórshvoli

með brókarsótt

framhja hlíðunum

væmnum og grænum

 

framhjá dauðum klesstum fuglum

og krömdum músum

 

framhjá veiðivötnum

og lækjarsprænum

framhjá fúlalæk með brennisteinsfnyk

sem minnir á vel heppnað

gamlárskvöld í reykjavík

 

framhjá snjótoppum og dreifðum sköflum

framhjá traktorum og gröfum

peylóderum og vörubílum

 

framhjá hvítum risaeðlueggjum

 

framhjá sögualdabæjum

sem lifað hafa af falsanir

súrheysturnum og minkabúum

bensínsjoppum og hamborgurum

 

tómum dósum brotnum flöskum

sem muna mega sitt innihald fegurra

framhjá puntstráum og fífu

sóleyjum og fíflum

 

framhjá beljum og hænum

heimskari en naut

er farmallinn

úrsérgenginn og einskisnýtur

 

framhjá undarlegri örvænting

dónalegri undanlátssemi

og háttvísi á hæsta stigi

 

bílaverkstæðum sem

opin eru

allan sólarhringinn

 

sálarkvöldum manneskjum

og einskærri ást

jafnvel í meinum

 

uns honum lýkur

einsog deginum

fyrir austan

sól

og vestan

mána.

 

og bítur loks

í skottið

á sjálfum sér.

Athugasemdir

[Sigga, 31.3.2008 kl. 15:16]

Skemmtileg stemmning í þessu ljóði. Er þetta eftir þig?

[Sigríður Guðnadóttir, 31.3.2008 kl. 19:10]

frábært :)

[Steinunn Helga Sigurðardóttir, 31.3.2008 kl. 19:15]

þetta er bara ferlega skemmtilegt ferðalag !

Blessiknús á þig vinurinn minn kæri

steina 

[Brattur, 31.3.2008 kl. 21:23]

... þetta er magnað hjá þér Guðni... alveg magnað... ferlega flott, hafði rosalega gaman að lesa þetta... takk fyrir mig...

[Marta B Helgadóttir, 2.4.2008 kl. 22:52]

Mjööög flott :)

[Marta B Helgadóttir, 2.4.2008 kl. 22:52]

......takk

[Sveinbjörn Kristinn Þorkelsson, 2.4.2008 kl. 23:27]

Takk fyrir mig,

 fínn heilaþytur (gæti það gengið í stað "brain storming"), dálítið orðmargt ljóð en hvað með það, bara fínt. Takk fyrir mig aftur.