Eitt lítið ástarljóð....

  ...af því að ástin er, eða á að vera sterkasta aflið. Og þetta ljóð er til konunnar minnar....

Þú gafst mér vorið og vindana hlýju

og vefur mig örmum alla tíð

þú gafst mér daginn og nóttina nýju

og nú einsog alltaf er elska þín blíð.

 

Þú færðir mér fögnuð með brosinu þínu

og frá þér alltaf alúðin skín

þú opnaðir ástina í hjartanu mínu

og eilífðarsólin er alla tíð þín.

 

Þú fallega kona ert kærleikans yndi

sem kom inn í heiminn samtímis þér

og þó að ég hrjáður í mótstraumum syndi

þá stendur þú alltaf við hliðina´ á mér.

 

Athugasemdir

[Ágúst Böðvarsson, 5.10.2007 kl. 23:59]

Hún hlýtur að vera hugfangin

[Ágúst Böðvarsson, 6.10.2007 kl. 00:00]

P.S: Endilega kíkkaðu á nýja lagið á blogginu mínu. Er að frumflytja þar lag og texta eftir mig.

[Gísli Torfi, 6.10.2007 kl. 09:58]

Hér er greinilega maður verulega smurður af andanum á ferð.. þetta er góð frammistaða á ritvellinum sem færir þér örugglega góða máltíð og hugguleg heit hjá þinni heitelskuðu.

[Guðrún Jóhannesdóttir, 6.10.2007 kl. 17:10]

ja, ef þetta er ekki ávísun á huggulegheit, þá veit ég ekki hvað það er :) 

Betra en 10 þúsund rósir :) 

[Kiddi Klettur (IP-tala skráð) 8.10.2007 kl. 17:28]

Þú ert að reyna græta mann! Er það ekki?

[Guðni Már Henningsson, 8.10.2007 kl. 17:44]

Takk fyrir falleg orð öll og Kiddi...það skemmtilegasta sem ég sé er þegar þú brynnir músum.....