Ólga

 

 

Nú þegar himnarnir bráðum lokast

og eilífðin er að verða miðaldra

er tími kominn

á að hinar rispuðu nætur

leggist á hnén

í ljósaskiptunum

og biðji um sál

 

og vindarnir blása og regnið lemur

samt sem áður er ekki

svo langt að fara

en gegndrepa verðum við

á leið til hinna horfnu þjóða norðursins

til að ná heim aftur með

hjartað í brjósti

með hinar hreinu nætur

í blóði voru til úthellingar

fyrir framtíð sem

er að verða miðaldra

og himnarnir lokast bráðum

 

ó hve ég sakna þín

brumhnappur hins horfna norðurs í austrinu

sendu mér æsku þína

áður en miðaldra rispaðar nætur

safna saman ljónunum og koma þeim fyrir

á veginum miðjum

 

komdu til mín með ólguna

sem bundin er í smækkun og stækkun lands þíns í austri

áður en himnarnir lokast

og  hjartað hættir að slá

 

ó hve ég sakna þín

á hnjánum

biðjandi um ódauðlega sál.

Athugasemdir

[Gulli litli, 8.9.2008 kl. 08:57]

Miðaldra já....flott.

[Helga Guðrún Eiríksdóttir, 9.9.2008 kl. 03:58]

Virkilega fallegt og vel gert ljóð... eins og hin hér á undan. Takk!

[Steinunn Helga Sigurðardóttir, 9.9.2008 kl. 06:00]

þú ert yndislegur vinur minn og ljóðin þín líka.

hvernig gengur med skypið?

ást og takk fyrir pakkann sem vakti mikla gleði

steina