Vængir

 

Það var þar sem margur má við engum

og allt var endurtekið

og enginn mátti yfirgefa

hinn sökkvandi sæ í skútuna einu

og ef þetta verður í síðasta sinn sem ég sé andlit þitt

mun ég muna stríðið sem aldrei átti sér stað

lyftum glösum fyrir gamla landinu okkar sem gengið hefur

í endurnýjun dauðdaga

og syfjuð augnablikin með vökustaurana

stara á einhvern sushibar sem enginn þolir

en við áttum þar stað og stund

endur fyrir alltof stuttu

svo stuttu að ég skammast mín

og sendi þér vængi á kveðjum

yfir háhýsin sem hríslast af áfergju undan

ástarbrímanum eintóna

og gripið er ískalt

og sælan var stutt

þar sem margur má við einum

verður ekkert endurtekið

og líklega aldrei bökuð sú kaka

sem átti að skreyta með

heimkomum og tónlist

sem átti að óma fyrir tvítóna eintóninn sem er

reyndar þagnaður að fullu.

Athugasemdir

[Gulli litli, 1.9.2008 kl. 12:17]

Ekki spyr ég að...

[Rósa Aðalsteinsdóttir, 1.9.2008 kl. 16:03]

og þá ekki ég.

[Jens Sigurjónsson, 2.9.2008 kl. 17:46]

Þetta er magnaður texti.