Grá og gegnsæ.

 

 

 

 

 

Gæti það verið vinur minn að ætlunin sé að fylgja nóttinni sem himininn er að hella úr sér? Sem og  regninu sem vökvar blómin og ormana og ýrir á skraufþurra hugsunina sem eltir maðkana þegar styttir upp? Nóttin er grá og gegnsæ vinur minn en samt sést ekki til morguns, hann bíður enn hjá Guði sem vonandi sendir hann á sínum tíma. Getur það verið vinur minn að þú viljir ekki sjá morguninn í sínu gráa ljósi með slæður svo óendanlegar, með framtíð svo fjarlæga, með vonir og heift, reiði og uppgjöf, morgun sem dæmdur er til að deyja og fara og skilja eftir sig eitthvað sem við skiljum ekki, vinur minn. Getur verið að þú sért ég, eða ég ég? Hættu himinn að hella nóttinni , það er komið nóg, slæðurnar nógu langar. Ég grúfi mig ofan í nóttina, gráa og gegnsæa, reyni að telja upp að tíu, sé ekki morguninn, kalla til ormanna, færið mér gærdaginn!!!

Athugasemdir

[Gulli litli, 13.5.2008 kl. 08:14]