Manstu þá vinda.

 

Manstu þá vinda
er blésu vetri burt
manstu þá daga
er ástin var lítil jurt
manstu þær nætur
er átti ég með þér
manstu það vorið
sem löngu liðið er.

Manstu þær götur
er gekk ég með þér
manstu þau ljóðin
sem engin framar sér
manstu þá söngva
er sungu lífsins blóm
veturinn deyddi
með kuldans beru klóm.

Nú vindar eru hljóðir
alveg einsog þú
gleymdir þeir dagar
er vorið var mín trú
horfnar þær nætur
er átti ég með þér
vorið á burtu
og haust í hjarta mér.

Þegar það vorar
og vermir enn á ný
þá skal ég syngja
um dægrin svo hlý
þá skal ég láta
líktog værir þú hér
þá skal ég finna
jurt í brjósti mér.

Athugasemdir

[Steinunn Helga Sigurðardóttir, 14.4.2008 kl. 20:36]

JÁ

ást

BlessiÞig

steina 

[Gulli litli, 15.4.2008 kl. 00:44]

enn og aftur ..............fallegt!

[Guðrún Jóhannesdóttir, 15.4.2008 kl. 15:15]

fallegt fallegra fallegast

Takk fyrir að leyfa mér að njóta þess arna

[Marta B Helgadóttir, 15.4.2008 kl. 22:18]

Yndislegt

[Ágúst Böðvarsson, 15.4.2008 kl. 22:23]

Flott hjá þér kæri bróðir!

Kveðja frá danaveldi!

[Sigríður Guðnadóttir, 15.4.2008 kl. 23:03]

snilld