Sólarsamba nr.2

 

 

 

 

 

 

Ég hitti þig aftur bakvið opnar dauðans dyr
þú dansaðir þína sömbu aleinn út í bláinn
ég er feginn að ég skildi ekki rekast á þig fyrr
en fegnastur því að þú ert næstum því dáinn.

Ég bauð þér ekki í arminn uppá gamlan kunningsskap
hér áður fyrr við tókum gjarnan sporið
þá dönsuðum við sömbu inní ginningarfíflsins gap
er gamalt það varð haustið þá um vorið.

Við áttum það til að enda okkar stífudans
á öfugugga kollhnís og liggja síðan flatir
við stigum gátum aldrei hinn forna Óla Skans
því ungir vorum við gamlir og helst til latir.

Þú dansaðir þína sömbu með gleði bakvið sól
og skildir ekki þegar sló hún Líkaböng
í hádegisstað var Venus er haninn þrisvar gól
ég húfuna tók ofan og dró í hálfa stöng.

Athugasemdir

[Marta B Helgadóttir, 26.3.2008 kl. 11:43]

Leit við og naut lestursins að vanda. Takk fyrir mig.

[Brattur, 26.3.2008 kl. 22:33]

... það er með ljóð eins og lög... maður þarf að lesa þau oftar en einu sinni og leyfa þeim að seytla innundir húðina... ég á eftir að koma og lesa þetta aftur...

[Guðni Már Henningsson, 26.3.2008 kl. 22:52]

Takk Marta mín....og Brattur, vertu ævinlega velkominn...