Munaðarlausar minningar

 

 

 

 

 

 

 

Eitt er víst að væntingar þínar
stöðugt versna á tímum sem nú
allt sem ég á, já vonirnar mínar
eru svo miklu minni en þú.

Munaðarlausar minningar þínar
muna sinn fífil á grösugri hæð
ég kom sem haustið með heiftingar sínar
sem hamslausar engjast í sinni smæð.

Gakktu því frá mér götuna breiðu
sem gagnslaus reynist manni sem mér
Handan við hornið allt er til reiðu
hamingjan bíður eftir konu sem þér.

Athugasemdir

[Marta B Helgadóttir, 28.1.2008 kl. 00:16]

Yndislega fallegt

Takk fyrir að birta.

[Steinunn Helga Sigurðardóttir, 28.1.2008 kl. 07:32]

fallegt elsku vinur, eins og alltaf,

stórt knús til þín

steina kleina 

[Guðrún Jóhannesdóttir, 29.1.2008 kl. 01:02]

ekki klikkarðu Guðni minn, yndislegt

[Guðjón H Finnbogason, 29.1.2008 kl. 21:15]

Þetta er mjög fallegt og segir mikið.Kv.kokkurinn Ég er líka með uppskriftasíðu fyrir matargúrúa.www.blog.central.is/bryti

[Ylfa Mist Helgadóttir, 29.1.2008 kl. 22:23]

Fallegt ljóð, Guðni Már

[Hjörtur Örn Arnarson, 31.1.2008 kl. 00:02]

Mási.. spyr sá sem ekkert veit! Er þetta ljóð eftir þig?

Ef svo..Tja.. Hvaðan koma þessir hæfileikar. Sé ekki Össa Hen setjast niður á köldu vetrarkvöldi og semja ljóð... Fjandinn! Þetta er vel gert!!

hils

hoa